Waarom zou een vrouw ongewenste kinderen geboren moeten laten worden?

Dat sommige ongeboren kinderen ‘ongewenst’ zijn en door abortus van het leven worden beroofd, is helaas maar al te waar. De term ‘ongewenst’ is echter een vlag die in de praktijk vele ladingen dekt. In de overgrote meerderheid van de gevallen is het niet zozeer het kind op zich dat ongewenst is, maar wel de omstandigheden waarin men vreest dat het terecht gaat komen. Vele zwangerschappen zijn ‘ongepland’, binnen en ook buiten het huwelijk. De mens heeft namelijk de domeinen van seksualiteit en voortplanting niet volledig onder zijn controle.

We moeten er als samenleving echter alles aan doen opdat een ‘ongeplande’ zwangerschap niet resulteert in een ‘ongewenst’ kind en vervolgens in een dood kind. De mate waarin een maatschappij omspringt met haar kleinste en zwakste leden is een goede graadmeter van haar beschaving. Hier is dus duidelijk een taak weggelegd voor beleidsmakers. Het beleid moet alles in het werk stellen opdat ‘ongeplande’ kinderen geen ‘ongewenste’ kinderen worden en door abortus uit de weg worden geruimd.

Het vergemakkelijken van abortus is zonder twijfel de verkeerde optie. De maatschappij heeft de hoge plicht al haar burgers te beschermen en ieders elementaire mensenrechten te vrijwaren. Het recht op leven in de eerste plaats. Cruciaal is het aansporen tot het vormen van stabiele relaties (het huwelijk) waarin seksualiteit een eerlijke taal is, die het liefdesengagement tegenover elkaar uitdrukt, waardoor de openheid om zorg te dragen voor het nieuwe leven vanzelf toeneemt. Feit is dat de kwaliteit van de menselijke relaties voorturend achteruit gaat, en daarmee samenhangend de menselijke seksualiteit steeds losser en oppervakkiger beleefd wordt. Vandaar komt hoofdzakelijk de vraag naar abortus.

Wat moet er gebeuren met het kind dat als ‘een donderslag bij heldere hemel’ in mijn/in ons leven is gekomen? Het kind wordt aldus in plaats van een ‘geschenk’ een ‘streep door de rekening’. Wat er ook van zij, een ‘ongewenst’ ongeboren kind verschilt in niets van een ‘gewenst’ ongeboren kind en het heeft recht op zijn leven. We hebben dringend nood aan een mentaliteitsverandering, niet alleen inzake seksualiteit en relaties, maar ook inzake de inherente waarde van het ongeboren leven. Waarom ongeboren kinderen doden indien er zovele onvruchtbare koppels zijn die maar wat graag liefdevol voor dit kindje zouden willen zorgen?

We hebben geen recht om ons beschaafd te noemen indien we onze problemen oplossen met geweld tegen kleine, onschuldige medemensen. Vergeten we daarbij niet dat elke abortus ook bij de ouders diepe emotionele en spirituele wonden kan slaan. Geen enkele vrouw ‘wil’ een abortus. Niemand ‘kiest’ ervoor om ‘een ongeboren kind uit de weg te ruimen’. Het is een keuze die indruist tegen het ‘hart’ en het ‘geweten’ van de mens. Helaas is onze samenleving vaak zo koud en hard, springen mensen zo onverschillig en onverantwoordelijk met elkaar om, dat abortus als ‘schijnbaar beste oplossing’ uit de bus komt. Ten onrechte! Vrouwen (én mannen) verdienen beter dan abortus.

Het vergemakkelijken van abortus is zonder twijfel de verkeerde optie. De maatschappij heeft de hoge plicht al haar burgers te beschermen en ieders elementaire mensenrechten te vrijwaren. Het recht op leven in de eerste plaats. Cruciaal is het aansporen tot het vormen van stabiele relaties (het huwelijk) waarin seksualiteit een eerlijke taal is, die het liefdesengagement tegenover elkaar uitdrukt, waardoor de openheid om zorg te dragen voor het nieuwe leven vanzelf toeneemt. Feit is dat de kwaliteit van de menselijke relaties voorturend achteruit gaat, en daarmee samenhangend de menselijke seksualiteit steeds losser en oppervakkiger beleefd wordt. Vandaar komt hoofdzakelijk de vraag naar abortus.